4. Hoi An
Door: Elina
Blijf op de hoogte en volg Niek & Elina
19 Juli 2017 | Vietnam, Hội An
Onderweg hadden we al veel gehoord over Hoi An. Hier hadden we veel zin in, vanaf het vorige eiland hadden we een hotel uitgezocht, daar zijn we trouwens zo'n 10 minuutjes per dag mee bezig; uitzoeken waar we als volgende naartoe gaan, hotel en reis boeken.
We boekten een 7 uur durende treinreis, de taxi haalde ons om 04:45 op, we vroegen hem ons naar het trein station te brengen, dat had de beste man niet helemaal begrepen, hij bracht ons naar het vliegveld. Gelukkig hadden we een foto van de trein gemaakt, toen we deze lieten zien viel het kwartje, en racete onze chauff ons met een hoop getoeter naar het station. Gelukkig waren we optijd, zelfs nog tijd voor een hele sterke bak koffie.
Omdat de "luxe" coupes al waren uitverkocht hadden we onszelf er al een beetje op voorbereid dat dit een zware 7 uur durende reis zou gaan worden. Dit keer bestond onze coupe uit 6 bedjes, 3 x 3 boven elkaar. Niek is zo'n 1,85, zijn hoofd in staande positie was op gelijke hoogte met het bovenste bed. Dus zegmaar 3 bedden boven elkaar verdeeld over zijn lichaamslengte. Wij hadden ook nog eens de allerbovenste bedjes waar we met moeite in konden klimmen/rollen. Ons hoofd konden we niet omhoog tillen want dan stoten we tegen het plafond aan. Proberen te slapen om de tijd te doden ging hem ook niet worden na zo'n mega sterke bak koffie. Allerlei houdingen geprobeerd, maar het was eigenlijk niet te doen. Na een half uur struggelen was Niek de eerste die uit bed rolde. Er was een smal gangpad waar je voor het raam kon staan, daar was het met 35 graden nogal broeierig. Ik heb het nog een half uurtje langer volgehouden dan Niek maar toen toch ook maar opgegeven, eruit gerold en op de gang gaan staan. Daar hadden we wel weer mooi uitzicht en hadden contact met andere reizigers en locals. De meeste mensen hier zijn niet echt arm, ze verdienen gemiddeld omgerekend zo'n €140,- per week. Om de zoveel tijd kwam er een voedsel karretje voorbij en moesten we onszelf tegen het raam aan drukken om het karretje te laten passeren. Onze eindbestemming was Dannang om vanaf daar met de taxi een stukje terug te reizen naar Hoi An. Omdat het tenslotte wel onze huwelijksreis is hadden we dit keer een luxe hotel uitgekozen in Hoi An. Tot nu toe waren het steeds hele simpele kamers voor een paar euro per nacht. Nu hadden we een grote ruime kamer; eerst een soort woonkamertje, verhoging naar het slaapgedeelte met een heerlijk bed, en naar de badkamer met een stortdouche en jaccuzi. Een van de duurdere hotels hier, hoewel een nacht in onze kamer alsnog maar €30,- kost. Ons hotel zat midden in de uitgaansstraat, lekkere restaurantjes, gezellige reggae barreretjes, ierse pubs, hartstikke leuk en levendig. Even oversteken, de rivier over, die vol lag met vrolijk blauw en rood geverfde bootjes en we kwamen in de oude stad. Je moet entree betalen om hier rond te lopen omdat het oude centrum op de Unesco wereld erfgoed lijst staat. Eén van de weinige stukjes dat niet is gebombardeerd in de oorlog. Én een auto en scooter vrije zone wat ook wel even lekker is. We hadden ons een hele andere voorstelling va HoiAn, we waanden ons niet meer zo in Vietnam. De oude stad deed ons meer aan de Caraïben denken. Huisjes die deden denken aan huizen uit Black Sails. Het zag er supercool uit! Lange straten die vol hingen met geweldig mooie lampionnen in vrolijke kleuren. Ook zag je af en toe nog oude propoganda posters hangen. Aan de ene kant heel erg authentiek, aan de andere kant ook een erg commericieel ingesteld toeristisch stadje met heel veel markten en kraampjes. 's middags was het echt té warm hier rond de slenteren dus dan waren de lange straten redelijk verlaten. Eind de middag, begin avond, stroomt het vol met massa's mensen. Je vraagt je af waar ze opeens allemaal vandaan komen. Van andere reizigers hadden we de tip gekregen om bij een restaurant te gaan eten dat Morning Glory heet. Dit restaurant is van een in Azië hele bekende mevrouw, miss Vy. Wat een feestje was het om hier te eten, Niek ging voor de zeebaars en ik voor de met garnalen en groente gevulde kokosnoot. We zaten trouwens op een heel leuk balkonnetje waar we de drukte van bovenaf konden aanschouwen. 's avonds gingen we naar the tiger bar waar het altijd happy our was en het volzat met backpackers. De volgende dag was een erg warme dag, we gingen lekker naar het strand om daar te wandelen, chillen, lezen en vooral zwemmen! Zo eind de middag het oude centrum weer in, lekker rondstruinen, eten, drinken, mensen kijken vanaf het teras. Ook bezochten we oude huizen in originele staat, een bijzondere oude houten brug, verschillende tempels. Wederom bij Miss Vy gegeten, want dat was erg goed bevallen, daarna weer lekker de cafetjes in. Dit keer naar de reggae bar en daarna naar de ierse pub waar ze live muziek maakten. De volgende dag zag er ongeveer net zo uit. Het was heel fijn om even een paar dagen te vertoeven in dit bijzondere stadje. Vanuit een boekingskantoortje huurden we een motorscooter om de volgende dag van Hoi An naar Hué te reizen door een waanzinnige mooie bergpas; de Hai Van Pass.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley